Bezoek aan de musical Charlie en the chocolate factory
Hierbij enkele recensies van het 5de leerjaar over de musical die het 5de en 6de leerjaar gingen bekijken op donderdag 12 januari in de Capitool in Gent.
Ik vond het heel erg fijn dat er in de musical veel humor zat.
Wat konden die mensen (en kinderen!) mooi zingen en acteren! Het was erg leuk!
Emilia
Ze dansten, sprongen en zongen.
Ik zou echt zo graag mee op dat podium gesprongen zijn!
Joppe
De zang was echt geweldig!
Het was een belevenis die niemand zal vergeten.
Romie
Het was een musical vol fantasie.
Ik wist niet waar eerst te kijken.
Elisa
Je zag dat er enorm veel werk in het maken van de musical was gekropen.
Ook vond ik het leuk dat de musical niet helemaal hetzelfde is als de film.
Persoonlijk vond ik de musical het leukst.
Oskar
De musical is heel grappig in vergelijking met de film.
De leuke dansjes zijn heel goed en passend bij het verhaal.
Het was een echt spektakel!
Kobe
Het was een musical met veel speciale effecten.
Hier en daar was het niet perfect, maar ik vond dat dàt het juist afmaakte.
Het allerleukste was dat ze van de musical hun eigen ding hebben gemaakt.
Kort gezegd, het was een fantastisch leuke musical!
Aurélie
Deze musical was tof en zeker de moeite waard.
Het ging over een jongen (Charlie) die heel arm is en die na heel wat tegenslag toch een gouden ticket vond waarmee hij de grote, mooie fabriek van Willy Wonka mag bezoeken.
Naast Charlie waren er nog vier kinderen die de fabriek mochten bezoeken: Veruca, Augustus, Joris en Violet.
Veruca (een hebzuchtig meisje die ook een gouden ticket vond) werd prachtig vertolkt. De actrice kon echt goed doen alsof ze een Russisch accent had.
Augustus, een veelvraat, werd extreem dik gemaakt en kon zich goed inleven in zijn rol.
Joris (een televisieverslaafde jongen) speelde zijn rol als arrogante jongen heel overtuigend.
En tot slot was er Violet (een internet-ster) die haar kauwgom niet kon loslaten. Deze rol werd gespeeld door Sali Haidara (een ster uit LikeMe!) en dat vond ik wel heel fijn!
Tijdens de rondleiding in de fabriek gebeurden er allerlei gekke dingen.
Het decor was net zoals in het boek en in de film.
De dansjes waren ook heel passend en de acteerprestaties waren op zijn best.
Toch waren er enkele minder leuke dingen, zoals de lichtflitsen die soms verschenen. Bijvoorbeeld toen Willy Wonka tevoorschijn kwam of toen Joris Teevee werd weggezapt.
O ja, er was natuurlijk ook Charlie die de hoofdrol speelde. Al was de acteur een kind van een jaar of zeven, die kon er echt wel wat van! Wauw!
We merkten goed de verschillen tussen de musical, het boek en de film.
Al bleef de musical een prachtig, leuk en groot spektakel!
Ik ben blij dat ik hier mocht gaan naar kijken.
Helena
In het bos staat een huisje, daar wonen mama, papa en kleine beer.
‘s Morgens maakte mama beer pap, maar die is te warm, dus gaan ze eerst naar het bos.
Ondertussen loopt Goudlokje op het pad en ziet het huis van de drie beren.
Ze ruikt iets lekker en gaat zomaar het huisje van de beren naar binnen.
Op de tafel staan 3 potten met pap.
De grote pot is te warm, de middelste te koud, maar de kleinste pot is juist goed.
Goedlokje eet alles op.
Daarna gaat ze naar de woonkamer, ze ziet er 3 stoelen staan.
De grote stoel is te hard, de middelste te zacht, maar de kleine stoel is goed.
Oei, ze breekt het stoeltje.
Goudlokje wordt moe en gaat naar boven.
Ze test de bedden: het grootste is te hard, het middelste bed te zacht, maar het kleinste bedje is juist goed. Ze valt er meteen in slaap.
Een beetje later komen de 3 beren thuis.
Ze merken meteen dat er van de pap gegeten is, kleine beer zijn potje pap is leeg.
Hij is verdrietig!
Dan gaan ze naar de woonkamer en ontdekken dat de kleine stoel kapot is.
Kleine beer weent.
Ze horen gesnurk boven en gaan er kijken.
In het bedje van kleine beer ligt een meisje. De beren zijn boos en gaan rond het bedje van Goudlokje staan.
Goudlokje opent haar ogen en ziet de boze beren. Ze schrikt en loopt bang weg!
Onze kleuters gaan steeds meer zelf doen. Hun wereld wordt groter en hun zelfvertrouwen groeit. Door een balans te vinden tussen beschermen, begeleiden en loslaten helpen wij als leerkracht jouw kleuter bij het ontwikkelen van zelfstandigheid. Zelfstandigheid geeft een kind een gevoel van eigenwaarde en vertrouwen.
Vanuit die visie stimuleerden wij de kinderen van de tweede kleuterklas om hun jasje zelf helemaal alleen dicht te ritsen. Met het aantrekken van hun jas hebben ze reeds lang geen probleem meer, want deze vaardigheid leerden ze bij juf Carine in de eerste kleuterklas. Maar de jas dicht ritsen, was voor velen een struikelblok. Het viel ons al een tijdje op, dat het bij sommigen louter uit gemakzucht was… de juffen zijn hier toch om ons te dienen. Of niet soms!?
We gaven de kinderen enige oefentijd en duiden duidelijk aan op de kalender wanneer het “diploma uitreiking” was. Ineens was er minder gebabbel bij het aandoen van de jassen, want iedereen moest zich concentreren op het dicht doen van de rits en lange babbeltongen kunnen daar nogal eens tussen raken .
Eindelijk was het dan zover, iedereen moest elk om de beurt onder het strenge alles ziende oog van de juffen zijn/haar jas dicht ritsen. Wonder boven wonder, iedereen slaagde onmiddellijk! Heel fier mochten de kleuters hun eerste diploma in ontvangst nemen: het ritsdiploma!
juf Jana en juf Els
Ik wil een stenenmannetje maken, maar dit lukt me niet. De stenen blijven niet staan.
Hoe kunnen we dit nu oplossen? Wat zouden we kunnen doen? T
Een kleuter zei: ‘We plakken de stenen aan elkaar met kleefband.’
We probeerden dit uit, maar de stenen bleven niet op elkaar staan.
Meer kleefband? Ook toen lukte het nog steeds niet.
‘We zullen een steenmannetje schilderen’, gaf een kleuter als voorstel.
Alle kleuters gingen op zoek naar hun lievelingssteen. Ze vertelden elkaar over de vorm en de kleur van hun steen. Daarna haalden we de plakkaatverf boven en we schilderden zelf een stenenmannetje, om deze daarna te bestempelen met onze steen. Wat was dit fijn!
In dit thema zijn de kleuters ook gaan stappen over steentjes, eerst met hun schoentjes aan, daarna op de blote voetjes. Het blotevoeten pad was een hele uitdaging!. De kinderen ontdekten dat stenen ons soms pijn doen en dat het niet altijd gemakkelijk is om erop te stappen. Soms val je er bijna op, maar soms kan je er gewoon door stappen.
Wat waren we geboeid door de prachtige vormen en kleuren van de stenen!
Met de start van het nieuwe jaar mochten we al deelnemen aan een interessante workshop over de vervuiling van onze zeeën.
We waren verdeeld in enkele zeevolkeren en leerden de problemen van de vervuiling kennen voor de dieren die leven in de zee. Wat was dit interessant!
Afval vermijden en zorgen dat er geen afval in onze leefomgeving terecht komt, is de boodschap die we onthouden!
Hier proberen we zeker rekening mee te houden en zullen hierover veel vertellen thuis.
Samen zorgen we ervoor dat we in de toekomst mogen leven op een propere aarde.