Dat leren niet enkel binnen de klasmuren gebeurt maar ook er buiten, mochten de zesdeklassers weer eens ervaren. Ze kregen de opdracht om de hoogte van de boom te berekenen en dit aan de hand van schaduwen. Wat was het mooi om de samenwerking tussen de leerlingen te zien en het onderzoeken en experimenteren. Uiteindelijk konden alle groepen de hoogte berekenen. Proficiat!
Eerst en vooral wil ik nogmaals laten weten dat ik super fier ben op de prestatie van ‘De Snoepers’.
Wat deden ze het fantastisch in alle voorrondes en ook in de finale knalden ze!
De grootste prijs kregen we meteen, onze uitstap naar Walibi. Het beloofde een dag vol uitdaging en plezier te worden. En dat is het minste dat we kunnen zeggen.
De weersomstandigheden waren niet zo positief, maar wij beleefden een prachtige dag.
Terwijl het water goot op school, kon het vijfde leerjaar de finale spelen onder een stralende zon! Heerlijk!
De opdrachten waren niet zo simpel, maar we hebben ons allemaal gesmeten en het super goed gedaan. De uitdaging om in het volledige park twee personen te vinden, was echter niet zo simpel. Op het allerlaatste moment konden we hen gelukkig nog strikken.
Een dag vol spanning, maar evengoed een dag vol plezier in het park en genieten. We eindigden in de finale niet opnieuw in de top 3, maar dat kon de pret niet bederven!
Wat een ervaring, wat een unieke belevenis!
Een super fiere juf Lieselot
Op vrijdag 26 mei bezochten de kinderen van het 3de leerjaar het museum voor natuurwetenschappen in Brussel.
Tijdens en na de uitstap noteerden wij hun spontane uitspraken:
Wat was het spannend om op uitstap te gaan. Ik kon de nacht voordien nauwelijks slapen. Wat ben ik blij om hier te zijn.
Ik begin van dino’s te houden.
Hier wil ik zeker nog eens komen.
Dinosaurussen moeten toch prachtige dieren geweest zijn.
Ik wou dat de dinosaurussen nu nog leefden.
Juf, wat is het hier interessant!
Ik zou hier willen blijven slapen.
Het is zo’n boeiend museum.
Al die opgezette dieren die hier te zien zijn.
Zo mooi! Wat ben ik blij dat wij hierover leren.
Nu heb ik echt heel veel gezien en geleerd.
Kunnen we nog een keer komen?
Het was de mooiste dag van mijn leven.
Op maandag 22 mei 2023 trokken we op natuurexploratie naar een mooie sier- en bostuin voor de uitstap ‘Even elf’.
Bij de start toverde de natuurgids Marijke ons om in elfjes zodat wij heel erg van bloemen gingen houden en op zoek trokken naar talrijke prachtige exemplaren. We leerden eerst de delen ervan te benoemen en telden daarna bij enkele exemplaren de meeldraden en stamper. Tot slot bekeken we de plantjes erg nauwgezet aan de hand van handige loepjes.
Vervolgens leerden we twee lieve bijen kennen, nl. Maja, de werkster en Willy, de dar. Door middel van een spel aapten we na hoe ze van bloem naar bloem trekken op zoek naar nectar. We mochten ook eens snoepen van hun lekkere honing!
Tot onze verbazing ontdekten we dat ook de vogels afhankelijk zijn van de bijen. Zij eten immers dolgraag de zaadjes die de planten, dankzij de bijen, maken. In dit kader kwam de handpop ‘Tweetie de vogel’ op de proppen. Deze leerde ons heel wat bij over zijn vriendje, de vink. We zongen het prachtige liedje van de laatstgenoemde vogel na, maar we leerden dat hij omwille van zijn muzikaal talent vaak gevangen wordt gehouden door de mensen. In een spel ervoeren we hoe vreselijk het is om opgesloten in een kooitje te zitten en om in wedstrijden het mooiste liedje te moeten zingen. Gelukkig had de juf een magische sleutel waarmee ze de vogeltjes uit hun hokjes kon bevrijden. Eind goed, al goed! Tot slot bouwden we met veel plezier een tuintje om de vogeltjes wat te verwennen. Kijkt u maar op de foto’s wat een mooie resultaten we verkregen!
U merkte het vast al; het was een heel fijne en interessante uitstap. Groetjes van alle ‘elfjes’ uit het eerste leerjaar!
Oh, is dat een dino!?
In de klas zijn we in de ban van dino’s.
De dinosauriërs leven nu niet meer. Lang voor er mensen op aarde woonden zijn ze uitgestorven. Er waren zowel goedaardige planteneters als gevaarlijke vleeseters. Sommigen hadden platen op hun rug, anderen hoorns op hun kop of een knots aan hun staart.
We bouwden vulkanen en grotten voor de dino’s en speelden ermee dat het een lieve lust was. Totdat de juf aankondigde dat we met onze blokken zelf eens een dino mochten proberen te bouwen. Wat een fascinerende creaturen zijn dat toch geworden.
Juf Els
Wat de kleuters reeds weten over de kikkers:
Kikkers kunnen springen, ook in het water.
Ze zwemmen veel in het water, maar soms zitten ze ook in het gras.
Soms zie je er eentje zitten op een lelieblad in de vijver.
Ze zijn groen, zoals het gras.
Wat maken de kikkers veel lawaai.
Kwak, kwaak, kwaaak roepen ze luid!
Na de workshop op 25 mei in de tuin van Doran vertelden de kleuters over de nieuwe indrukken die zij hadden opgedaan:
Marijke goot water op de kikkers.
De kikkers sprongen in het water.
Marijke heeft een grote vijver, hierin zitten veel kikkers.
Ze springen in het water.
Jan, de man van Marijke, heeft een kikker in een emmer gedaan.
Vlug sprong hij weer de vijver in.
Hij zwom met zijn lange en zijn korte poten.
Hij schepte met een pot kikkervisjes uit het water.
In de vijvers zwemmen ook rode vissen.
In het water liggen veel blaadjes.
We trokken ook het speelbosje in van Doran.
Ook daar zagen we kikkers, maar het waren geen echte kikkers. Het waren knuffelkikkers.
We hebben in de tent fruit gegeten. Lekker!
Ieder jaar leert het zesde leerjaar veel over het menselijk lichaam en EHBO-lessen zijn daarbij onontbeerlijk. Eerst krijgen de leerlingen heel wat theorie in verband met EHBO. Daarna oefenen ze alles op elkaar en wordt er afgesloten met nuttige filmpjes. Maar voor de lessen reanimatie konden we nu het tweede jaar op rij op een expert rekenen. Davy, de papa van Elle-Marie en Léon kwam langs. Hij is een ervaren ambulancier en leerde de kinderen nog veel meer bij. Dankzij hem konden de kinderen ook eens oefenen op een pop om hartmassage toe te dienen. Onze kinderen zijn alweer een ervaring rijker en hebben hopelijk bijzonder veel opgestoken. Hoe meer mensen kunnen reanimeren, hoe meer mensen kunnen overleven. We willen langs deze weg Davy nog eens extra bedanken voor het leerrijke bezoek.
De leeshoek die het zesde leerjaar gebouwd heeft, werd met een grote glimlach in gebruik genomen door alle kinderen van De Vliegenier. Iedere donderdagnamiddag kunnen de kinderen er een boekje lezen, zowel de kleuters als de oudere kinderen. Het is puur genieten om te zien hoe grotere kinderen aan kleinere voorlezen, hoe kleuters samen in boekjes kijken en hoe de eerste lezertjes hun leesvaardigheid tonen. Dit allemaal in de gezonde buitenlucht en af en toe een straaltje zon. De zithoek heeft duidelijk een meerwaarde. Laat de donderdagen maar komen.
We hebben jammer genoeg nog geen kussens om in onze lounge te leggen. Heb je outdoorkussens die nog een rondje mee kunnen? Dan mag u deze gerust aan de school schenken.